Ο Dumb και ο Dumber στον ίδιο ρόλο.

 Αν η Ελλάδα περιμένει να διοργανωθούν συνομιλίες από αυτό το πρόσωπο, καλύτερα να σηκώσει λευκή σημαία από τώρα.

Γιατί ο Ερντογάν επιδιώκει μια νέα κρίση κάθε λίγο με την Ελλάδα στη Μεσόγειο;

 Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η σημερινή ηγεσία της Τουρκίας του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δημιουργεί μια κρίση κάθε μήνα με διαφορετικές χώρες, ως έναν τρόπο για την ικανοποίηση του εθνικισμού και του θρησκευτικού εξτρεμισμού και για να αποσπά την προσοχή του λαού του από την κατάρρευση της οικονομίας. Τον περασμένο Νοέμβριο, η Τουρκία υπέγραψε παράνομο μνημόνιο με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη, με το οποίο διεκδικεί μία τεράστια περιοχή της Μεσογείου. Έτσι η Τουρκία ξεκίνησε μια πορεία σύγκρουσης με την Αίγυπτο, την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ας δούμε πώς λειτουργεί η στρατηγική της «κρίσης του μήνα» για την Άγκυρα. Κάθε μήνα η ηγεσία επιλέγει είτε μια νέα εισβολή στο Ιράκ, είτε στη Συρία, ή να ενοχλήσει την Ελλάδα ή την Αίγυπτο ή την Κύπρο. Για παράδειγμα, στις 15 Ιουνίου η Άγκυρα ξεκίνησε την Επιχείρηση «Claw-Eagle», βομβαρδίζοντας χωριά σε όλο το βόρειο Ιράκ, ισχυριζόμενη ότι «εξουδετερώνει τους μαχητές του ΡΚΚ» καίτοι δεν υπήρχαν στοιχεία ότι το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) είχε πραγματοποιήσει πρόσφατες επιθέσεις. 

Η Τουρκία απλώς άρχισε να βομβαρδίζει με F-16 και drones, επειδή έπρεπε να αναθέσει στον στρατό του να κάνει κάτι κάθε μήνα. Από το δήθεν πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, η Άγκυρα χρησιμοποιεί τον στρατό της όσο το δυνατόν περισσότερο για να τον κρατήσει απασχολημένο. Για παράδειγμα, εισέβαλε στη Συρία με την Επιχείρηση «Euphrates Shield» το 2016 και το 2017. Στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2018 εισέβαλε στην πόλη Afrin, στη βόρεια Συρία, εξαναγκάζοντας 160.000 Κούρδους να φύγουν από τα σπίτια τους. Το Afrin είναι τώρα κέντρο εμπορίας ανθρώπων και εθνοκάθαρσης, όπου οι μειονότητες αναγκάστηκαν να φύγουν από τους εξτρεμιστές της Συρίας που υποστηρίζονται από τους Τούρκους.

Η προσφυγή στη Χάγη για οριοθέτηση είναι γεωπολιτική αυτοκτονία και θέτει υπό αμφισβήτηση την εθνική κυριαρχία των νησιών μας.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η κυριαρχία που ασκείται επάνω σε ένα κράτος είναι ενιαία ακόμη και όταν παρεμβάλλεται τρίτο κράτος, που σημαίνει ότι η οριοθέτηση δεν μπορεί να γίνει τμηματικά με το γειτονικό κράτος καθόσον υπάρχει συνέχεια νησιωτικού και ηπειρωτικού εδάφους, εκτός αν επιθυμεί η ηγεσία μας να εμφανίσει τη χώρα μας διεθνώς ότι δεν έχουμε ενιαία εδαφική και κρατική κυριαρχία.

Οι δηλώσεις κάθε κυβερνητικού αξιωματούχου συνιστούν διεθνή πρακτική και για αυτό οι διάφοροι υπουργοί και σύμβουλοι θα πρέπει να προσέχουν τι λένε δημοσίως. Μπορεί να τις επικαλεστεί οποιοδήποτε άλλο κράτος ευνοείται από αυτές σε διεθνή φόρα ή σε δικαιοδοτικά όργανα. Πρέπει να ξέρουν λοιπόν  και αν δεν το ξέρουν να το μάθουν, ότι δεν πρέπει να κάνουν δηλώσεις που είναι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων, γιατί αφενός μεν δεν διαχειρίζονται την ατομική τους περιουσία αλλά το έδαφος και την κυριαρχία της Ελλάδας, αφετέρου δε ενισχύουν το νομικό οπλοστάσιο της Τουρκίας.

Διαφεύγει από την πολιτική ηγεσία της χώρας μας ότι όταν συμφωνήσουμε να πάμε στη Χάγη με την Τουρκία και επειδή δεν θα έχουμε συμφωνήσει για οριοθέτηση με τη μέθοδο της μέσης γραμμής, το δικαστήριο θα εξετάσει τις «Ειδικές Περιστάσεις». Μέσα σε αυτές τις ειδικές περιστάσεις η Τουρκία θα καταθέσει όλες τις υποχωρήσεις που έχει κάνει η χώρα μας στις συμφωνίες οριοθέτησης που έχουν υπογραφεί με τις υπόλοιπες γειτονικές χώρες και θα ζητήσει να ισχύσουν και στην μεταξύ μας οριοθέτηση.

Η έννοια της αποτροπής και η αποτελεσματικότητα της.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

 

Ορισμός

Αποτροπή είναι η πρακτική αποθάρρυνσης ή περιορισμού κάποιου από τη λήψη ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως ένοπλη επίθεση.

Αποτελεί αμυντική στρατηγική για τη δημιουργία κατάστασης κατά την οποία ο αντίπαλος έχει πεισθεί ότι το πιθανό όφελος τυχόν επίθεσης ή άλλης εχθρικής ενέργειας εκ μέρους του, θα είναι μικρότερο του πιθανού κόστους.

Η αποτροπή είναι μία από τις κύριες στρατηγικές αποστολές των Ενόπλων Δυνάμεων. Βασίζεται στην απειλή χρήσης βίας ή άλλων απειλών από το ένα μέρος προκειμένου να πεισθεί το άλλο μέρος να απέχει από συγκεκριμένες εχθρικές ενέργειες. Αποτελεί κεντρική έννοια στη διεθνή ασφάλεια και έχει ιδιαίτερη εφαρμογή στη χρήση των πυρηνικών όπλων.

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε δύο περιπτώσεις :

• Αμέσου αποτροπής. Όταν ένα κράτος προσπαθεί να αποτρέψει τις επιθέσεις στην επικράτεια του. Στην περίπτωση της Ελλάδας, εντός της εδαφικής κυριαρχίας ή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της η ίδια η Ελλάδα.

• Εκτεταμένης αποτροπής. Όταν στοχεύει στην  αποθάρρυνση επιθέσεως σε τρίτους, όπως συμμάχους ή εταίρους.

Πρωτόκολλο Φλωρεντίας 17ης Δεκεμβρίου 1913.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Η Συνθήκη του Λονδίνου (30/05/1913) είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο καθόρισε την οροθετική γραμμή η οποία παραχώρησε την Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία. Η Ελλάδα αν και διαμαρτυρήθηκε έντονα, τελικά το αποδέχθηκε.

Η Διεθνής Οροθετική Επιτροπή ξεκίνησε τις εργασίες της στο Μοναστήρι, με σχετική καθυστέρηση, στις 4 Οκτωβρίου 1913, όταν ανακοινώθηκαν και οι όροι υπό τους οποίους θα διεξαγόταν η έρευνα της Επιτροπής στους κατοίκους της Βόρειας Ηπείρου. Σύμφωνα με αυτούς, η Επιτροπή δεν θα δεχόταν καμία άλλη ελληνική ή αλβανική επιτροπή, ενώ κατά τη διάρκεια της έρευνας στα χωριά της περιοχής δεν θα συνόδευε την Επιτροπή κανένα άτομο ελληνικής ή αλβανικής καταγωγής. Οι συζητήσεις των μελών της Επιτροπής θα παρέμεναν μυστικές, η δε απόφαση για το επόμενο χωριό θα λαμβανόταν μετά την αναχώρηση από το προηγούμενο.

Συνθήκη Λονδίνου 1913, η φυλακή των Ηπειρωτών της Β. Ηπείρου

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις, βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, κυρίως με τις ανιστόρητες και επικίνδυνες κορόνες των γειτόνων αλλά και τα οράματα τους για τη δημιουργία της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας».

Θα χαρακτηρίζαμε την Αλβανία, ένα «μικρό ταραξία των Βαλκανίων». O «μεγάλος ταραξίας των Βαλκανίων» βέβαια είναι χωρίς αντίπαλο η Τουρκία, υποκινητής και αρωγός συχνά των Αλβανών στα επεκτατικά σχέδιά τους.

Πώς όμως έγινε η χάραξη της ελληνοαλβανικής μεθορίου; Από ποια έγγραφα καθορίζονται τα ελληνικά και τα αλβανικά εδάφη στην Ήπειρο;

Το Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας (17/12/1913), ίσως για πρώτη φορά κάνει την εμφάνιση του στο διαδίκτυο. Για να ξέρουμε που πατάμε και να βλέπουμε ότι για μία ακόμη φορά η Ελλάδα βρέθηκε «ριγμένη» και έγινε έρμαιο των διαθέσεων των τότε ισχυρών...

Η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία, μεγάλες δυνάμεις των αρχών του 20ου αιώνα, έδειχναν έντονο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις στη Χερσόνησο του Αίμου κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων.

Κουρδιστάν και Κούρδοι. Ένα έθνος χωρίς πατρίδα.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Αν και αυτό είναι μόνο εν μέρει αληθινό, έχει ειπωθεί πολλάκις ότι οι Κούρδοι είναι ένα έθνος χωρίς σύνορα. Φυσικά, είναι πολίτες μεγάλου αριθμού χωρών, αυτών που περιβάλλουν την πατρίδα τους στη Μέση Ανατολή και εκείνων που ζούνε πολύ πιο μακριά. Για τους Κούρδους , ένα έθνος περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων που παρά την κοινή τους κουλτούρα, μιλούν διαφορετικές γλώσσες, ασκούν διαφορετικές θρησκείες, συνυπογράφουν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και κατέχουν διαφορετικά διαβατήρια, η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.

Θα ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι οι Κούρδοι, έχοντας αφομοιωθεί σε χώρες που δεν θεωρούν δικές τους, τείνουν να είναι πολίτες στο όνομα αλλά όχι στην πράξη. Υπόκεινται επομένως σε διακρίσεις και σε πλήρη καταπίεση. Στην Τουρκία, τα προγράμματα σπουδών της κουρδικής γλώσσας εξακολουθούν να απαγορεύονται στα περισσότερα σχολεία. Στο Ιράκ, περίπου 50.000 έως 100.000 Κούρδοι σκοτώθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας al-Anfal του Σαντάμ Χουσεΐν. Στο Ιράν, περίπου 1.200 Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι εκτελέστηκαν μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979.

Κρείττον του λαλείν το σιγάν.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

 

Όσοι δεν γνωρίζουν τα μυστικά του τόξου Κρήτη – Κάρπαθος – Ρόδος – Σύμπλεγμα Καστελορίζου και πλειοδοτούν υπέρ της μειωμένης επήρειας των νησιών, καλύτερα να βγάλουν το σκασμό.

Πέραν της εξασφάλισης της συνέχειας των ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου, η ΑΟΖ νότια του προαναφερθέντος τόξου κρύβει κάτι ακόμη στα σπλάχνα της και αυτό το κάτι ακούει στο όνομα «Υδρίτες Μεθανίου».

Οι υδρίτες μεθανίου αποτελούνται από παγόβουνα που εμφανίζονται σε υπεδάφιες αποθέσεις, όπου οι συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης είναι ευνοϊκές για το σχηματισμό τους. Εάν ο πάγος αυτός απομακρυνθεί από αυτό το περιβάλλον θερμοκρασίας/πίεσης καθίσταται ασταθής. Υδρίτες έχουν ανακαλυφθεί τόσο σε θαλάσσια βάθη 300 έως 500 μέτρων με θερμοκρασίες, μικρότερες από -0,15 βαθμούς κελσίου, όσο και σε περιοχές με βάθος 2000 - 2500 μέτρων και με θερμοκρασίες πυθμένα 13,8 έως 16,8 βαθμούς κελσίου.

Ανάλυση Συμφωνίας 24ης Μαΐου 1977 για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας Ελλάδος - Ιταλίας

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ένα από τα επίκαιρα θέματα αυτών των ημερών είναι η ιστορική συμφωνία οριοθετήσεως της ΑΟΖ Ελλάδος – Ιταλίας, η οποία όπως αφέθηκε να εννοηθεί, είναι απλή επικαιροποίηση της αντίστοιχης συμφωνίας οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Ελλάδος – Ιταλίας η οποία υπεγράφη την 24^η Μαΐου 1977 και τέθηκε σε ισχύ την 12^η Νοεμβρίου 1980.

Μέχρι να δημοσιευτεί το κείμενο της συμφωνίας για την ΑΟΖ, θα προσπαθήσω να κάνω μία ανάλυση της συμφωνίας του 1977 για την Υφαλοκρηπίδα.

Αυτές είναι οι συμφωνηθείσες συντεταγμένες των 16 σημείων οριοθέτησης της Υφαλοκρηπίδας :

      Point    Latitude N      Longitude East

          1        39° 57.7'             18° 57.5'

          2        39° 52.4'             18° 56.1'

          3        39° 49.0'             18° 54.9'

          4        39° 17.3'             18° 55.6'

          5        39° 02.0'             18° 54.0'

          6        38° 30.0'             18° 43.9'

          7        37° 52.0'             18° 28.6'

          8        37° 21.3'             18° 17.0'

          9        36° 59.5'             18° 19.1'

          10      36° 54.4'             18° 19.2'

          11      36° 45.0'             18° 18.6'

          12      36° 26.5'             18° 18.0'

          13      36° 24.1              18° 17.7'

          14      36° 11.0'             18° 15.7'

          15      36° 09.0'             18° 15.7'

          16      35° 34.2'             18° 20.7'

Το συμφωνηθέν όριο της Υφαλοκρηπίδας Ελλάδας - Ιταλίας απεικονίζεται στο συνημμένο χάρτη μεγέθους σελίδας. Οι επίσημοι χάρτες που απεικονίζουν τη διαχωριστική γραμμή προσαρτήθηκαν στην αρχική συμφωνία. Οι μετρήσεις που χρησιμοποιούνται σε αυτήν τη μελέτη βασίζονται σε διαγράμματα και γεωδαιτικές παραμέτρους διαφορετικές από αυτές που χρησιμοποιούνται από τα μέρη της συμφωνίας. Ελαφρές αποκλίσεις μπορεί, επομένως, να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε σύγκριση των χαρτών.

Το όριο της υφαλοκρηπίδας αποτελείται από δέκα έξη (16) σημεία, δεκαπέντε πέντε (15) τμήματα, δεκατέσσερα (14) σημεία στροφής, δύο (2) τερματικά σημεία και εκτείνεται σε μια γενική κατεύθυνση Βορρά-Νότου για 268 ναυτικά μίλια. Το βάθος του νερού στην περιοχή των ορίων κυμαίνεται από 800 έως 4.000 μέτρα περίπου.

Το βόρειο τερματικό σημείο (σημείο 1) είναι το σημείο της πλησιέστερης προσέγγισης στις ακτές της Ελλάδας και της Ιταλίας. Βρίσκεται 22,0 ναυτικά μίλια από τον κόλπο του Otranto και 20,1 ναυτικά μίλια από τη νήσο Οθωνοί. Το νότιο  τερματικό σημείο (σημείο 16) βρίσκεται 168,9 ναυτικά μίλια από την ακτή Capo Passero της Σικελίας και 163,4 ναυτικά μίλια από το ελληνικό νησί Σταμφάνι νότια της Ζακύνθου.

Ο Ερντογάν θα αντιμετωπίσει την ώρα της κρίσης για τις αδίστακτες πολιτικές του.

Γράφει ο Αντιστράτηγος (ε.α.) Αντώνης Βασιλείου*.

Ο Τούρκος πρόεδρος Recep Tayyip Erdogan πυροδοτεί ταραχές στην προσπάθεια του να υπονομεύσει την ασφάλεια και τη σταθερότητα των αραβικών χωρών, όπου επιδιώκει να διεκδικήσει τον εαυτό του ως Οθωμανό Σουλτάνο, καθώς και χωρών εκτός μουσουλμανικής επικράτειας όπως η Ελλάδα και η Κύπρος.

Οι δυνάμεις του ισχυρού ανδρός της Τουρκίας έχουν επιφέρει καταστροφές στις εξαθλιωμένες από τους πολέμους χώρες της Συρίας και της Λιβύης, ενώ παρεμβαίνουν στο βόρειο Ιράκ και δημιουργούν στρατιωτική βάση στο Κατάρ.

Η Τουρκία διατηρεί στρατιωτική παρουσία στη Συρία και τη Λιβύη. Ο τουρκικός στρατός ξεκίνησε διασυνοριακές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών δυνάμεων στη βόρεια Συρία τον Οκτώβριο και τον Ιανουάριο στο όνομα της εθνικής ασφάλειας. Η Τουρκία έχει επίσης αναπτύξει ανταρτικές συμμαχικές δυνάμεις από Σύριους μαχητές που αγωνίζονται στον τελευταίο προμαχώνα της Συρίας, την επαρχία Idlib, και στη Λιβύη για να ενισχύσει την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας (GNA) με έδρα την Τρίπολη, η οποία συγκρούεται με τον Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA), με επικεφαλής τον στρατηγό Khalifa Haftar.