Τοποθέτηση για τις πολιτικές εξελίξεις στην συνάντηση των ΑΝ.ΕΛ. και της Συμμαχίας στις 16.7.2015

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα, μέλους της Γραμματείας της Εθνικής, Πατριωτικής, Δημοκρατικής Συμμαχίας

 Ανοιχτή επιστολή προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τα πατριωτικά κινήματα της Συμμαχίας

                                                                                      Αθήνα, 15.7.2015

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Γνωρίζετε όλοι σας την περίπτωση του Δημάρατου. Όταν εξεστράτευσε ο Ξέρξης για να κατακτήσει την Ελλάδα, ρώτησε τον εξόριστο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο, αν οι Έλληνες θα αντισταθούν. Οπότε ο Δημάρατος φοβούμενος μήπως πει την αλήθεια και του κόψει ο Ξέρξης το κεφάλι, του λέει. «Βασιλιά μου θέλεις να σου κάνω την καρδιά ή να σου πω την αλήθεια»; Την συνέχεια την ξέρετε. Ασφαλώς κι εσείς θα θέλετε από μένα να ακούσετε την αλήθεια, όπως φυσικά την αντιλαμβάνομαι με βάση την δική μου μακρόχρονη θεωρητική και πρακτική εμπειρία.

Πριν όμως θα αναφέρω τα κριτήρια αυτής της αλήθειας.

Πρώτο κριτήριο, που αποτελεί κατά την άποψή μου αξίωμα. «Βλέπω την πραγματικότητα, όπως είναι, μα όπως είναι,
(δηλαδή πέρα από τραγική), δεν συμβιβάζομαι μαζί της και προσπαθώ να την αλλάξω». Δεύτερον. «Για να κρίνεις πρόσωπα και έργα δεν χρειάζεται μονάχα μυαλό, παρά και χαρακτήρας». Πολλοί λογαριάζουν δυστυχώς μόνο το μυαλό που έχει κάποιος, δηλαδή τις γνώσεις και όχι τον χαρακτήρα, δηλαδή την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Και αυτό είναι το ολέθριο λάθος, που κάνουν οι περισσότεροι και κυρίως όσοι γαλουχήθηκαν με την όποια αριστερή ιδεολογία, που δεν έλαβε υπόψη της την ψυχολογία, αλλά θεώρησε ότι πάντα εξαρτώνται από την οικονομική νομοτέλεια.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα κατά βάση, δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο που αποτελεί άλλοθι για να αποσείουμε τις ευθύνες που έχουμε ως Έλληνες από πάνω μας και να τις ρίχνουμε στους ξένους. Το μόνο πρόβλημα είναι: Η ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΓΙΝΕ ΔΕΥΤΕΡΗ  ΦΥΣΗ.

Ποια είναι η πραγματικότητα με δύο λόγια από την μεταπολίτευση έως σήμερα, γιατί η σημερινή κρίση δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία. Ξεκινάει από την μεταπολίτευση, για να μην πούμε ότι έχει τις ρίζες της στον εμφύλιο, που προκάλεσε ο Γραμματέας του ΚΚΕ Ζαχαριάδης.

1. Τα κόμματα που κυβέρνησαν από την αρχή της μεταπολίτευσης και κυρίως το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αλλά και σύμπασα η αντιπολίτευση, εφάρμοσαν το καταστροφικό παρασιτικό μοντέλο της κατανάλωσης και των παροχών έως και σήμερα. Αυτό οδήγησε τους Έλληνες και  την Ελλάδα στην μεγαλύτερη παρακμιακή πορεία από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Οι Έλληνες, με πρωτοστάτες τα κόμματα και τις καθοδηγούμενες απ’ αυτές συνδικαλιστικές οργανώσεις, κατέστρεψαν οποιαδήποτε παραγωγική διαδικασία, δημιουργώντας το κράτος της διαπλοκής, των πελατειακών σχέσεων (κλιεντελίσμους) το λένε οι ξένοι, και της αρπαχτής. Έκτοτε τα δύο τρίτα των Ελλήνων, (ο ώριμος, περήφανος και κυρίαρχος λαός), ζούσαν στην παρασιτική κραιπάλη και την απόλυτη ασυδοσία. Τα παραδείγματα πολλά, πολλοί βέβαια θέλουν να ζουν στις ψευδαισθήσεις τους, η σε μια εικονική πραγματικότητα που δεν υπάρχει αντικειμενικά και αποτελεί καταστροφική ιδεοληψία. Όλες οι κυβερνήσεις και η σημερινή κατέκτησαν την κυβέρνηση διακηρύττοντας κατά βάση ότι «λεφτά υπάρχουν». Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ είναι καθαρά πρόγραμμα παροχών, χωρίς καμία αναφορά σε οποιαδήποτε παραγωγική διαδικασία και το παράδοξο με δανεικά. Μόνο το ένα τρίτο των Ελλήνων προσπάθησε να διατηρήσει με νύχια και με δόντια την αξιοπρέπειά του. Η σήψη της ελληνικής κοινωνίας ξεπέρασε κάθε όριο. Και τώρα ακόμη όσοι αντιτίθενται στην συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές διατηρούν την ίδια νοοτροπία ότι λεφτά υπάρχουν και όποιος τους τα υποσχεθεί θα τρέξουν να τα πάρουν. Όμως τα ψέματα και οι αυταπάτες τελείωσαν: Λεφτά δεν υπάρχουν ή μάλλον λεφτά υπάρχουν, αλλά πάλι τα δανικά, που θα πάρει η κυβέρνηση με επώδυνους, σκληρούς όρους. Ορισμένοι ιδεοληψίες συνεχίζουν να ζουν την αυταπάτη τους, αλλά οι αυταπάτες τους καταστρέψουν όχι τους εαυτούς τους, αλλά την Ελλάδα.

Αν δεν αλλάξουμε φυσικά την παρασιτική καταναλωτική μας νοοτροπία και δεν αποφασίσουμε ότι πρέπει να δουλέψουμε για να παράξουμε αυτά που καταναλώνουμε, όσα λεφτά κι αν μας «χαρίσουν», δεν λέω να μας δανείσουν με επώδυνους όρους, δεν υπάρχει σωτηρία. Το πρόβλημα δεν είναι οι ξένοι. Το πρόβλημα ήμασταν και είμαστε εμείς γενικά ως Έλληνες.

Πολλοί λησμονούν επίσης ότι δεν ζούμε στο κενό. Περιβαλλόμαστε από γείτονες, που είναι έτοιμοι να μας ρημάξουν. Εκτός από κοινωνικά προβλήματα, έχουμε και κρίσιμα εθνικά. Δεν είμαστε Λουξεμβούργο, ή Ολλανδία κ.λπ. που έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο οικονομικόκοινωνικά προβλήματα.

Τόσο τα κόμματα της μεταπολίτευσης όσο και οι Έλληνες που τα ψήφιζαν αποδείχτηκαν διεφθαρμένοι ως το μεδούλι, ανώριμοι και ανίκανοι, αδιαφορώντας για το συλλογικό καλό και ακολουθώντας το ατομικό και μόνον συμφέρον. Έτσι κατάντησε ο «περήφανος, ώριμος, κυρίαρχος» λαός: Λαϊκισμός και υποκρισία! !Τελικά ήρθε ο λογαριασμός από τους δανειστές, ο οποίος δεν απευθύνετε δυστυχώς σε όσους πράγματι τα έφαγαν όλα αυτά τα δανικά δισεκατομμύρια, αλλά στους Έλληνες στο σύνολό τους και κυρίως στα φτωχά λαϊκά στρώματα, που κράτησαν την αξιοπρέπειά τους μακριά από το φαγοπότι με δανεικά. 

Ο Ξενοφών Ζολώτας, ένας ανιδιοτελής ευπατρίδης, δεινός οικονομολόγος, αλλά με χαρακτήρα, (όχι όπως κάποιοι άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι), το είχε επισημάνει από παλιά: «...δεν υπάρχει πλέον ενιαίο κράτος στην Ελλάδα. Το κράτος είναι σαν αδειανό πουκάμισο για τα μάτια του κόσμου». Μιλώντας συγκεκριμένα για τα κόμματα του Ανδρέα Παπανδρέου και Μητσοτάκη, δηλαδή για ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία συνεχίζει: «...τα κόμματά τους έχουν γίνει άρπαγες του κράτους που το λαφυραγωγούν εναλλάξ. Έχουν φτιάξει δύο παράλληλους κομματικούς μηχανισμούς, υποκαθιστώντας το επίσημο κράτος. Συγκρούονται αδυσώπητα αλλά ξέρουν ότι είναι μια ο ένας μια ο άλλος». Τι μας λέει σε απλά ελληνικά ο Ζολώτας; Απλούστατα ότι τα κόμματα και ο κομματικός και συνδικαλιστικός τους στρατός επέπεσαν πάνω στο κράτος (παρακράτος) και το ρήμαξαν.

 Η στρατηγική της Νέας Τάξης επιδιώκει να διαλύσει το έθνος -κράτος που λέγεται Ελλάδα και να τους μεταβάλει σε άβουλους, χειραγωγούμενους καταναλωτές.

Σ’ αυτήν τους την προσπάθεια βρίσκουν κατά παράδοξο και ακατανόητο για τους πολλούς στρατηγικούς συμμάχους εκείνους του κύκλους της αριστεροδεξιάς,  που είναι υπέρ της κατάργησης του έθνους -κράτους.

Θα αναφέρω μόνο τις απόψεις ενός από τους θεωρητικούς αυτής της σχολής, για να την ονομάσω έτσι, που οι απόψεις τους ταυτίζονται απόλυτα με την παγκόσμια νεοταξική οικονομική και πολιτική ελίτ στην Δύση.

Η βασική τοποθέτηση αυτής της σχολής ή αυτού του ιδεολογικού ρεύματος, αν θέλουμε να το χαρακτηρίσουμε έτσι, θεμελιώνεται στην βασική αντίληψη ότι «Οι ‘εμμονές περί έθνους’ είναι εντελώς - μα εντελώς (και δίχως περιστροφές) - ασυμβίβαστες με την μαρξιστική και την εν γένει ταξική θεώρηση της ιστορίας...».[1] Αυτή είναι η κυρίαρχη άποψη στον σκληρό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος εκπρόσωπός της είναι ο Γιάννης Μηλιός και η ομάδα του περιοδικού «Θέσεις» καθώς και κάποιες άλλες ομάδες τροτσκιστικής κατεύθυνσης., που είναι κυρίαρχες στο «άβατο» της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μηλιός μάλιστα προσθέτει, για να κατοχυρώσει την ανωτέρω άποψη, ότι «το έθνος αποτελεί αναγκαία μορφή της καπιταλιστικής κυριαρχίας».[2] Γράφει συγκεκριμένα: «Κεφάλαιο - κράτος (αστική πολιτική εξουσία) -έθνος αποτελούν όψεις μιας και της αυτής μορφής ταξικής εξουσίας: του καπιταλισμού». Το ζήτημα δεν είναι, επομένως, να διαπιστώσει κανείς ότι το έθνος μπορεί να εκφράζει την αστική κυριαρχία, αλλά να κατανοήσει ότι το έθνος αποτελεί αναγκαία μορφή της καπιταλιστικής κυριαρχίας».[3]

Ούτε λίγο ούτε πολύ ταυτίζεται το έθνος με το καπιταλιστικό κράτος. Συνεπώς η «αναγκαία αυτή μορφή» πρέπει να εξαφανιστεί από τον χώρο της «αριστεράς». Όσοι λοιπόν είναι υπέρ του έθνους και όχι την κατάλυσή του είναι εθνικιστές. Ταυτίζει  τον πατριωτισμό με τον εθνικισμό, για να τον καταπολεμήσει. Το οξύμωρο στην θεωρία αυτή εναντίον του έθνους είναι ότι, ενώ είναι υπέρ του πολυπολιτισμού και συνεπώς αναγνωρίζει έθνη, δεν αναγνωρίζει ωστόσο την ύπαρξη ενός έθνους. Πολλοί μάλιστα μπερδεύουν τον ιμπεριαλισμό και τις επεκτατικές βλέψεις των κυβερνήσεων των γειτόνων μας με την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μας.  Όλοι οι ανωτέρω θεωρούν μάλιστα ότι αυτός ο ιδεολογικός πυρήνας ούτε συζητείται, ούτε αμφισβητείται.

Και τέλος χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως ιμπεριαλιστικό κράτος. Δηλαδή δεν είναι εξαρτημένο, αλλά ασκεί, βέβαια ως αδύναμος κρίκος αυτής της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική.

Όσο παράξενο όμως κι αν φαίνεται για τους ανίδεους, την ίδια άποψη εκφράζουν και οι «εκσυγχρονιστές» με κύριους εκφραστές τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο (Τζέφρυ) Παπανδρέου. Ο τελευταίος μάλιστα ήρθε σε διατεταγμένη αμερικανική υπηρεσία για να δημιουργήσει στην Ελλάδα συνειδητά και σκόπιμα μια πολυπολιτισμική, πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική κοινωνία με ανοιχτά σύνορα. Αυτό που επιδιώκουν τώρα ανοιχτά και δημόσια ο ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΣΟΚ η Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι με την ψήφιση του νόμου για της ιθαγένεια, που αποτελεί την αρχή του τέλους ύπαρξης του ελληνικού έθνους.

Την ίδια όμως πολιτική ακολουθεί και η παγκοσμιοποιημένη Νέα Τάξη της Δύσης, με εμπροσθοφυλακή τις ΗΠΑ, για να μετατρέψει τα έθνη -κράτη σε υποχείριους καταναλωτές μιας ασύδοτης αγοράς του κεφαλαίου.

Από διαφορετικές αφετηρίες συγκλίνουν στον ίδιο στρατηγικό στόχο: Την κατάργηση του έθνους - κράτους.

Δυστυχώς οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν φρόντισαν να καταπολεμήσουν και ακυρώσουν όλοι αυτήν την προπαγάνδα περί ακροδεξιού κόμματος, όπως θέλουν κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, που σκόπιμα το καλλιεργούν για να απαξιώσουν, ακυρώσουν και ποινικοποιήσουν τον πατριωτικό χώρο, ταυτίζοντάς τον με τον εθνικισμό κ.λπ. Ο πατριωτικός χαρακτήρας που θα έπρεπε να είναι η ταυτότητά τους και οι δική μας, ως πατριωτικά κινήματα, δεν προβάλλεται ποτέ από την κορυφή της ηγεσίας ως το τελευταίο στέλεχος. Έτσι παραμένει και καθιερώνεται, χωρίς απολύτως κανέναν αντίλογο, ο χαρακτηρισμός του κόμματος ως ακροδεξιό κόμμα. Είτε αυτό γίνεται σκόπιμα, είτε γίνεται από ανεπάρκεια και ανικανότητα, δεν θέλω να κάνω δίκην προθέσεων, είτε για άλλους λόγους, μια τέτοια ταύτιση του πατριωτικού χώρου με την ακροδεξιά θα βλάψει ανεπανόρθωτα τόσο τους ΑΝ.ΕΛ αλλά θα συμπαρασύρει στον όλεθρο και όλες τις γνήσιες πατριωτικές δυνάμεις, που ακυρώνεται η πατριωτική τους ταυτότητά τους. Αυτή η κατάσταση αποτελεί έγκλημα, που θα έχει φυσικά και την τιμωρία του, με την έννοια ότι ο απογοητευμένος πατριώτης οπαδός και ψηφοφόρος δεν θα ψηφίσει ένα κόμμα και μια παράταξη που παρουσιάζεται παντού και πάντοτε, χωρίς καμία αντίδραση, ως ακροδεξιό.

Η τελική μου τοποθέτηση, κάτω από τις σημερινές συνθήκες και με βάση την ανάλυσή μου είναι ότι

1. Δεν εγκαταλείπει κανείς την μάχη στην πιο κρίσιμή της φάση, αφήνοντας να κυριαρχήσουν οι ενδοτικές δυνάμεις.

2. Καλώς έπραξαν οι ΑΝ. ΕΛ. στηρίζοντας την κυβέρνηση, αλλά θα πρέπει να πουν την αλήθεια, χωρίς υποκρισίες, φαρισαϊσμούς και προπάντων λαϊκισμούς, που μας οδήγησαν εδώ.

3. Θα πρέπει να αναλάβουν οι ΑΝΕΛ την πρωτοβουλία  για να αντιστρέψουν την εικόνα της συμμαχίας ως ακροδεξιών  δυνάμεων.

4. Να κατοχυρωθούν οι κόκκινες γραμμές εκ των προτέρων με τον άλλο εταίρο και να αποφασιστούν εκ των προτέρων. και όχι να σύρεται και άγεται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο είναι η ισότιμη συνεργασία και άλλο να γίνεται κανείς ουραγός και υποστηρικτής μιας πολιτικής που αντιστρατεύεται τα εθνικά θέματα. Αυτό έπρεπε να γίνει με το ύψιστο εθνικό θέμα της ιθαγένειας, που έπρεπε να το θέσουν εγκαίρως στον ΣΥΡΙΖΑ και όχι, όταν όλα έχουν δρομολογηθεί, εν κρυπτώ και παραβύστω, για να μην γνωρίζει κανένας την ψήφισή του, που δείχνει δόλο. Αν λοιπόν πολλοί κόπτονται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, υπερασπιζόμενοι την δημοκρατία και τον κυρίαρχο λαό, ας το θέσουν στην κρίση του λαού σε δημοψήφισμα.

5. Θα πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να δρομολογηθεί ένα προγραμματικό συνέδριο, όλων των πατριωτικών δυνάμεων και καθοριστεί η ιδεολογία, το πρόγραμμα του και η πολιτική του.

6. Εάν όλα αυτά δεν γίνουν και παραμένουμε στα ίδια έως τώρα πλαίσια χωρίς να αλλάξουμε και στην ουσία και επικοινωνιακά την εντύπωση που έχει δημιουργηθεί ότι είμαστε «ακροδεξιοί», τότε δρομολογούνται φυγόκεντρες δυνάμεις, που θα αποδυναμώσουν τόσο την δυναμική των ΑΝ.ΕΛ. όσο και των κινημάτων. Μια τέτοια εξέλιξη, αν δεν αντιστραφεί, δεν πρόκειται να συνεχίσει να γίνεται αποδεκτή και ο νοών νοείτω.

---

[1] Βλ. Σίσσυ Βωβού, μέλος της ΑΚΟΑ, Νάσος Θεοδωρίδης και Γιάννης Μηλιός, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ, Εφημερίδα «Εποχή» της ΑΚΟΑ, 2312.2006.

[2] Βλ. Γιάννης Μηλιός, Έθνος, ο λαός του αστικού κράτους, άρθρο στο ένθετο «Εντός Εποχής», της εφημ. «Εποχή, 8.7.2007.

[3] Γιάννης Μηλιός, Ο λαός του αστικού κράτους, άρθρο στο «Εντός Εποχής» της εφημ. «Εποχή», 8.7.2007.