Γράφει o Αντώνιος Βασιλείου *
Έχει
ειπωθεί ότι οι Κούρδοι είναι ένα έθνος χωρίς σύνορα, αν και αυτό είναι μόνο εν
μέρει αληθινό. Φυσικά, είναι πολίτες μεγάλου αριθμού χωρών, αυτών που
περιβάλλουν την πατρίδα τους στη Μέση Ανατολή και εκείνων πολύ πιο μακριά. Αλλά
για τους Κούρδους , ένα έθνος περίπου 25 εκατομμυρίων ανθρώπων που, παρά την
κοινή τους κουλτούρα, μιλούν διαφορετικές γλώσσες, ασκούν διαφορετικές
θρησκείες, συνυπογράφουν διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες και κατέχουν
διαφορετικά διαβατήρια. Η ιδιότητα του πολίτη δεν είναι τόσο απλή υπόθεση.
Θα
ήταν πιο ακριβές να πούμε ότι οι Κούρδοι, έχοντας αφομοιωθεί σε χώρες που δεν
θεωρούν δικές τους, τείνουν να είναι πολίτες στο όνομα αλλά όχι στην πράξη.
Υπόκεινται επομένως σε διακρίσεις και σε πλήρη καταπίεση. Στην Τουρκία, τα
προγράμματα σπουδών της κουρδικής γλώσσας εξακολουθούν να απαγορεύονται στα
περισσότερα σχολεία. Στο Ιράκ, περίπου 50.000 έως 100.000 Κούρδοι σκοτώθηκαν
στα τέλη της δεκαετίας του 1980 κατά τη διάρκεια της εκστρατείας al-Anfal του
Σαντάμ Χουσεΐν. Στο Ιράν, περίπου 1.200 Κούρδοι πολιτικοί κρατούμενοι
εκτελέστηκαν μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979.