Σε μια δίκη, πριν λίγο καιρό στο Εφετείο της Αθήνας ένας
πολίτης εξηγούσε στο δικαστήριο, ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, με την
οικονομική κρίση, οι τράπεζες του έκοψαν την ως τότε νόμιμη ρύθμιση
πληρωμών-δανείων-κεφαλαίων κίνησης, την οποία υπηρετούσε πιστά και σύμφωνα με
τα συμφωνηθέντα. Από την αιτία αυτή περιήλθε σε αδυναμία ανταπόκρισης και σε
άλλες υποχρεώσεις, που είχε η επιχείρησή του και εκείνος ατομικά, αν και δεν
είχε κάνει καμία απολύτως σπατάλη, υπερβολή, παράβαση κλπ.
Μάλιστα είπε, ότι κάποια στιγμή έχασε το σπίτι του στα Βόρεια προάστια των Αθηνών, τα παιδιά του πήγαν για φαγητό στα εκκλησιαστικά συσσίτια, η σύζυγός του εργάζεται πλέον, ως καθαρίστρια και πλήρωσαν και την τελευταία δεκάρα σε υποχρεώσεις τους.
Εξηγήθηκε σε όλους τους τόνους, ότι εξαιτίας της ξαφνικής αλλαγής στάσης των Τραπεζών, συνέβησαν και σε αυτόν, όλα αυτά, όπως σε πολλούς άλλους.
Η πρόεδρος του είπε στο τέλος: Το δικαστήριο σε καταλαβαίνει, αλλά δυστυχώς ο νόμος είναι νόμος. Ετυμηγορία: 8 χρόνια κάθειρξη.
Ο πολίτης έδωσε τα χέρια του, του πέρασαν χειροπέδες και έφυγε για τον Κορυδαλλό, αμίλητος. Ούτε μια τόση δα ύβρη, στο δικαστήριο.
Μάλιστα είπε, ότι κάποια στιγμή έχασε το σπίτι του στα Βόρεια προάστια των Αθηνών, τα παιδιά του πήγαν για φαγητό στα εκκλησιαστικά συσσίτια, η σύζυγός του εργάζεται πλέον, ως καθαρίστρια και πλήρωσαν και την τελευταία δεκάρα σε υποχρεώσεις τους.
Εξηγήθηκε σε όλους τους τόνους, ότι εξαιτίας της ξαφνικής αλλαγής στάσης των Τραπεζών, συνέβησαν και σε αυτόν, όλα αυτά, όπως σε πολλούς άλλους.
Η πρόεδρος του είπε στο τέλος: Το δικαστήριο σε καταλαβαίνει, αλλά δυστυχώς ο νόμος είναι νόμος. Ετυμηγορία: 8 χρόνια κάθειρξη.
Ο πολίτης έδωσε τα χέρια του, του πέρασαν χειροπέδες και έφυγε για τον Κορυδαλλό, αμίλητος. Ούτε μια τόση δα ύβρη, στο δικαστήριο.